Złamania otwarte można podzielić na różne rodzaje w zależności od stopnia uszkodzenia tkanek miękkich. Według tego kryterium możemy wyróżnić: złamanie otwarte z niewielkim uszkodzeniem skóry - do 1 cm; złamanie otwarte z uszkodzeniem skóry większym niż 1 cm, ale mniejszym niż 10 cm – co ważne złamanie to nie ma ran Typ 2 – złamanie polegające na przesunięciu fragmentu kości z normalnego położenia. Typ 3 – najpoważniejszy typ złamania, z wielokrotnymi złamaniami kości lub kości. Złamania typu 1 i 2 są zwykle leczone bez operacji. Jednak złamania typu 3 zwykle wymagają operacji i dłuższego okresu rehabilitacji. Dentysometria a osteoporoza. Densytometria wykryje obniżoną gęstość kości, ale nie wykaże przyczyn tego stanu. Aby je zidentyfikować, należy skonsultować się z lekarzem. Jeśli chcesz poprawić gęstość swoich kości, zacznij suplementować witaminę D. Istotnym czynnikiem ryzyka zachorowania na osteoporozę jest rasa. Gojenie złamań – 2 sposoby: Zrost pierwotny – tutaj występuje bezpośrednie gojenie kości, potem bezpośrednia przebudowa uszkodzonej kości w nową. Takie gojenie i naprawa występuje jedynie w przypadku leczenia operacyjnego i tylko wówczas, gdy odłamy złamania zostaną ustabilizowane w sposób absolutny (nie obserwuje się Lek Prolia zawiera denosumab - ludzkie przeciwciało monoklonalne IgG2, które jest skierowane przeciwko molekule o nazwie RANKL. Unieczynnienie białka RANKL zapobiega aktywacji jego receptora na powierzchni prekursorów komórek kostnych. Efektem tego mechanizmu jest wzmocnienie kości i uczynienie ich mniej podatne na złamania. Jeśli nie doszło do poważnego złamania otwartego, czy z przemieszczeniem, wtedy właśnie najczęściej wystarczy złożenie gipsu, stabilizatora lub ortezy. Gips unieruchamia złamanie i umożliwia gojenie się urazu (czyli naturalne zespolenie kości). Może to być gips syntetyczny (lekki) lub tradycyjny. Ten ostatni jest najczęściej Częsta przyczyna złamania nadgarstka to upadek na rękę. Tu wyróżnia się złamanie typu Collesa i Smitha. Złamanie kości nadgarstka to także typowe w boksie złamanie Bennatta oraz złamanie kości łódeczkowatej. Rehabilitacja po złamaniu nadgarstka jest konieczna. Leczenie złamania wymaga użycia opatrunku gipsowego. nKEHscs. Czy palec który był kiedyś złamany jest bardziej podatny na urazy i kolejne złamania czy staje sie taki jak kazdy inny i wraca do pełnej sprawności. ? KOBIETA, 19 LAT ponad rok temu Ortopedia Złamania i zwichnięcia Bóle kręgosłupa Spędzamy zbyt wiele czasu w pozycji siedzącej. Prowadzi to do bólu pleców. Warto wstać,przejść się. Zredukujemy wtedy dolegliwości bólowe kręgosłupa. Aleksander Ropielewski 79 poziom zaufania W młodym wieku, po okresie ok 2 lat nie powinno być znacznej różnicy jeśli chodzi o wytrzymałość kości przed i po złamaniu. Z wyrazami Szacunku lek. Aleksander Ropielewski 0 redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych znajdziesz do nich odnośniki: Złamanie V kości śródręcza z przemieszczeniem – odpowiada Aleksander Ropielewski Drętwienie palców złamanej ręki – odpowiada Aleksander Ropielewski Złamanie drugiej kości śródręcza z przemieszczeniem – odpowiada Aleksander Ropielewski Operacja złamanego obojczyka – odpowiada Aleksander Ropielewski Ból końcówki żebra po urazie – odpowiada Aleksander Ropielewski Szanse na powrót do pracy fizycznej po zmiażdżeniu stopy – odpowiada Aleksander Ropielewski Złamanie obojczyka i temblak – odpowiada Aleksander Ropielewski Kość po złamaniu u 25-latka – odpowiada Lek. Aleksandra Witkowska Odporność kości na kolejne urazy – odpowiada Lek. Tomasz Kowalczyk Złamanie palca prawej ręki a pobyt w szpitalu – odpowiada Aleksander Ropielewski artykuły Złamanie awulsyjne - przyczyny, objawy i leczenie Złamanie awulsyjne polega na przerwaniu ciągłości Śródstopie - złamanie kości, a ból śródstopia - przyczyny, leczenie Śródstopie to przednia część stopy, do której zali Gips - wskazania, zakładanie, powikłania, inne metody Kiedyś każde złamanie unieruchamiano za pomocą gip PublicDomainPictures / Pixabay Nie ulega wątpliwości, iż kości palców – paliczki, czy inne kości składające się na dłoń są bardzo podatne na załamania. Pewnie nawet większość z Czytelników jeżeli miała w życiu złamaną jakąś kość, to najprawdopodobniej tę konstruująca dłoń i palce. Połamane palce, czy szerzej połamane kości dłoni to częsta konsekwencja wypadków komunikacyjnych, czy innych zdarzeń, za skutki, których ponosi odpowiedzialność osoba trzecia lub jej ubezpieczyciel. Jak chociażby upadki na niebezpiecznych schodach (za krótki, nierówne stopnie, brak poręczy), na oblodzonym, nieodśnieżonym chodniku, czy przytrzaśnięcia dłoni, palców drzwiami. Repertuar zdarzeń w wyniku, których dochodzi do złamania tych kości jest więc praktycznie nieograniczony. Co prawda może się wydawać, iż w porównaniu z innymi konsekwencjami wypadków uszczerbek na zdrowiu w postaci złamanych kości dłoni jest relatywnie niewielki, to jednak i tak konsekwencje tego urazu są dla osoby poszkodowanej w sposób oczywisty dotkliwe. Ból, konieczność rehabilitacji, czy ograniczenie w codziennym funkcjonowaniu nie są fantazja poszkodowanego. Niewątpliwie zatem jeżeli do zdarzenia doszło z winy osoby trzeciej, to poszkodowanemu w wyniku zdarzenia, które doprowadziło do złamania kości paliczków lub innych kości dłoni należy się zadośćuczynienie i odszkodowanie za koszty leczenia. Co bierze się pod uwagę przy ustalaniu wysokości odszkodowanie za złamany palec, za złamaną kość dłoni? Po pierwsze wskazać należy, iż prawo nie przewiduje w przypadku określania wysokości należnego zadośćuczynienia żadnych sztywnych kryteriów, przeliczników, czy temu podobnych. Sąd wydający wyrok w sprawie o zadośćuczynienie, a wcześniej ubezpieczyciel bierze pod uwagę całość okoliczności dotyczących osoby poszkodowanego, konsekwencji zdrowotnych doznanego urazu ich wpływu na życie codzienne i zawodowe ofiary wypadku. Niewątpliwie jednak najistotniejszym kryterium przy ocenie wysokości należnego zadośćuczynienia jest kryterium zdrowia, a raczej zakresu w jakim osoba poszkodowana doznała uszczerbku na zdrowiu. Uszczerbek na zdrowiu, który może mieć charakter trwały lub długotrwały, choć w przypadku złamań raczej mowa o trwałym, ocenia lekarz orzecznik, a w toku sprawy sądowej biegły lekarz sądowy z dziedziny ortopedii. Oceny tej w przypadku roszczeń zgłaszanych z ubezpieczenia OC – odpowiedzialności cywilnej dokonuje się w oparciu o uchwalona dla potrzeb ZUSU tabelę uszczerbków na zdrowiu, gdzie Ustawodawca dla danego rodzaju uszczerbku przyporządkował widełki w jakich lekarz ortopeda powinien ocenić dany uszczerbek na zdrowiu. Punktacja ta w przypadku placów i kości śródręcza wygląda tak: Złamania i zwichnięcia kciuka (pierwszej kości śródręcza i paliczków kciuka) – w zależności od ustawienia, zniekształcenia i stopnia zaburzeń funkcji kciuka: a) z przemieszczeniem prawy 5–10 lewy 3–8 b) z dużym przemieszczeniem i zniekształceniem prawy 10–20 lewy 8–15 Utraty w obrębie kciuka: a) utrata opuszki prawy 5 lewy 3 b) utrata paliczka paznokciowego prawy 10 lewy 8 c) utrata paliczka paznokciowego z częścią paliczka podstawowego (do 2/3 długości paliczka) prawy 15 lewy 10 d) utrata paliczka paznokciowego i paliczka podstawowego poniżej 2/3 długości lub utrata obu paliczków bez kości śródręcza prawy 20 lewy 15 e) utrata obu paliczków z kością śródręcza prawy 30 lewy 25 Wszelkie inne uszkodzenia w obrębie kciuka (blizny, uszkodzenia ścięgien, zniekształcenia, przykurcze stawów, zesztywnienia, zmiany troficzne, czuciowe itp.) – powodujące: a) ograniczenie funkcji prawy 3–10 lewy 1–8 b) znaczne ograniczenie funkcji prawy 10–20 lewy 8–15 c) upośledzenie funkcji graniczące z następstwami utraty kciuka prawy 20–30 lewy 15–25 Palec wskazujący. Utraty w obrębie palca wskazującego: a) utrata opuszki prawy 5 lewy 3 b) utrata paliczka paznokciowego prawy 7 lewy 5 c) utrata paliczka paznokciowego z 1/3 dalszą paliczka środkowego prawy 8 lewy 5 d) utrata paliczka paznokciowego i środkowego powyżej 1/3 prawy 12 lewy 10 e) utrata trzech paliczków prawy 17 lewy 15 f) utrata palca wskazującego z kością śródręcza prawy 23 lewy 20 Wszelkie inne uszkodzenia w obrębie palca wskazującego oraz II kości śródręcza (blizny, uszkodzenia ścięgien, zniekształcenia, przykurcze stawów, zesztywnienia, zmiany troficzne, czuciowe itp.) – powodujące: a) ograniczenie funkcji – w zależności od stopnia prawy 3–8 lewy 1–5 b) znaczne ograniczenie funkcji – w zależności od stopnia prawy 8–12 lewy 5–10 c) bezużyteczność palca graniczącą z utratą wskaziciela prawy 17 lewy 15 Palec trzeci, c zwarty i piąty Utrata całego paliczka lub części paliczka: a) palca trzeciego i czwartego – za każdy paliczek prawy 3 lewy 2 b) palca piątego – za każdy paliczek prawy 1 lewy 1 Utrata palców III, IV lub V z kością śródręcza prawy 12 lewy 8 Wszelkie inne uszkodzenia w obrębie palców III, IV, V i odpowiednich kości śródręcza (blizny, uszkodzenia ścięgien, zniekształcenia, przykurcze stawów, zesztywnienia, zmiany troficzne, czuciowe itp.) – powodujące: a) ograniczenie funkcji palca – w zależności od stopnia prawy 2 lewy 1 b) znaczne ograniczenie funkcji palca – w zależności od stopnia prawy 4 lewy 3 c) bezużyteczność palca granicząca z utratą prawy 7 lewy 5 Jak więc widać uszczerbek na zdrowiu może wynosić od 1 do dwudziestu kilku procent. Jak to się przekłada na zadośćuczynienie? Moim zdaniem i według doświadczenia Naszej Kancelarii od wielu lat prowadzącej sprawy związane z odszkodowaniami i zadośćuczynieniem zadośćuczynienie w przypadku złamania kości palców lub śródręcza może wynieść od kilku do kilkudziesięciu tysięcy złotych w zależności od danego stanu faktycznego. Żeby nie by gołosłownym najlepiej odwołać się do kilku wyroków jakie w tego typu sprawach zapadały przed sądami. I tak w wyroku: XVIII C 30/15 – Sąd Okręgowy w Poznaniu w dniu 2017-03-21 zasądził na rzecz pokrzywdzonego zł tytułem zadośćuczynienia, przy czym w toku sprawy zakład ubezpieczeń wypłacił już zł zadośćuczynienia, przy następującym stanie faktycznym: “podejrzany naruszając w dniu zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym doprowadził do kolizji z motocyklem przezeń prowadzonym, w następstwie której to motocykl uległ uszkodzeniu zaś okierujący tym pojazdem doznał uszkodzeń ciała w postaci oderwania kciuka lewego oraz złamania II i III kości śródręcza lewego, w wyniku czego niezbędny był zabieg operacyjny awulsyjnej amputacji tego kciuka oraz dalsze zabiegi etapowej plastyki skóry. Powód wskazał, że w następstwie wypadku doznał obrażeń, które uniemożliwiały mu przez okres czterech miesięcy (według stanu na dzień założenia pozwu) wykonywanie pracy zarobkowej w ramach umowy zlecenia w pełnym wymiarze. Nadto wskazał, że kalectwo uniemożliwia mu obecnie wykonywanie szeregu czynności niezbędnych w świadczonej przez niego pracy, co z kolei znacząco wpływa na jego wydajność, a tym samym wysokość jego wynagrodzenia. Wyjaśnił przy tym, że amputacja kciuka spowodowała ogromne trudności z wykorzystaniem przezeń lewej ręki, bowiem nawet najprostsze czynności wymagają znacznego wysiłku bądź pomocy osób trzecich. Przy tym podniósł, że brak kciuka uniemożliwia mu także jazdę motocyklem, a jazda samochodem jest także znacząco utrudniona. Wg wskazań opinii biegłych: ortopedy – traumatologa dr P. J. (1) i neurologa dr A. G. (1) powód doznał trwałego uszczerbku na zdrowiu wynoszącego (mając na uwadze stan sprzed rekonstrukcji) 22% (w tym: 20% za amputację lewego kciuka, 5% za zaburzenia czucia w obrębie zrekonstruowanego kciuka oraz 2 % za złamania kości II i III śródręcza). W ocenie neurologa powód w wyniku wypadku nie doznał osobnego neurologicznego uszczerbku na zdrowiu. Występujące u powoda zaburzenia neurologiczne związane z uszkodzeniem nerwów obwodowych są bowiem oceniane łącznie z zaburzeniami kostnymi. Amputacja kciuka lewego jest urazem trwałym i żadne rekonstrukcje nie przywrócą fizjologii mechanizmu motorycznego jego działania. Leczenie rehabilitacyjne u powoda zostało już zakończone.” W innym wyroku XVIII C 1505/15 – Sąd Okręgowy w Poznaniu z 2017-09-19 Sąd uznał za zasadne łączne zadośćuczynienie dla pokrzywdzonego w kwocie zł, a stan faktyczny wyglądał tak: “W wyniku wypadku komunikacyjnego z dnia 21 sierpnia 2010 r. powód doznał złamania otwartego palca V ręki prawej dominującej oraz złamania kompresyjnego trzonów kręgów piersiowych. Obrażenia te skutkują trwałym ograniczeniem ruchów i funkcji palca V ręki prawej oraz przetrwałym zespołem bólowym kręgosłupa piersiowego z towarzyszącym ograniczeniem ruchomości. Obecnie w badaniu ortopedycznym stwierdza się zespół bólowy kręgosłupa piersiowego z towarzyszącym ograniczeniem ruchów oraz usztywnienie palca V ręki prawej dominującej w stawie międzypaliczkowym bliższym. Powód ma miernie ograniczone tworzenie pięści prawej i częściowo upośledzoną zdolność chwytną ręki prawej. Jest praworęczny. Zmiany te stanowią skutek wypadku z dnia 21 sierpnia 2010 r. i są trwałym uszczerbkiem na zdrowiu wynoszącym łącznie 11% (7% w zw. związku z kręgosłupem i 4% w związku z uszkodzeniem palca). Leczenie złamania otwartego palca V ręki prawej było powikłane brakiem zrostu w obrębie paliczka podstawowego i wymagało finalnie usztywnia. Pozostawiło trwałe i nieodwracalne następstwa i nie należy spodziewać się poprawy funkcji tego palca Kwota zadośćuczynienia ma powodowi zrekompensować doznaną krzywdę. Z zasad doświadczenia życiowego niewątpliwym jest jednak, że wraz z upływem czasu, konsekwencje wypadku stają się o wiele mniej odczuwalne dla powoda niż bezpośrednio po wypadku, czy też po upływie nawet kilku lat. W chwili złożenia pozwu od zdarzenia upłynęło 5 lat. Powód powrócił do normalnego funkcjonowania, nadal prowadzi swoją firmę, w której pracuje. Powrócił do jazdy na motorze, uprawiania sportów. Złamanie kręgów piersiowych nie spowodowało usztywnień w zakresie kręgosłupa, czy pourazowych bloków kostnych, które miałyby wpływ na ograniczenie ruchomości. Ograniczenie ruchomości, które obecnie występuje u powoda wynika z przetrwałego zespołu bólowego, a nie z mechanicznych ograniczeń w kręgosłupie. Sztywność palca utrudnia zdolność chwytną ręki, też takie czynności jak np. pisanie, witanie się itp., jednak nie wyklucza ręki z normalnego funkcjonowania.” Jak więc widać nawet wydawałoby się niezbyt istotne złamanie w obrębie kości śródręcza może wiązać się z godnym zadośćuczynieniem dla osoby poszkodowanej. Każdy może mieć upadek, ale upadki są poważnym problemem zdrowotnym dla osób starszych (w wieku 65 lat i starszych).Upadki są główną przyczyną niezamierzonych obrażeń u starszych Australijczyków. Wraz ze starzeniem się naszej populacji i wzrostem liczby osób starszych wzrasta prawdopodobieństwo większej liczby upadków i hospitalizacji związanych z upadkiem. Prawie 1 na 3 starszych Australijczyków doświadczył upadku w ciągu ostatnich 12 miesięcy. Spośród nich 1 na 5 wymaga jeśli upadki nie powodują kontuzji, często powodują utratę zaufania u starszej osoby i prowadzą do ciągłego strachu przed upadkiem. Z czasem może to prowadzić do ograniczenia ruchów osoby i ograniczenia aktywności, co dodatkowo zwiększa ryzyko upadków można jednak zapobiec, a ryzyko obrażeń można zmniejszyć. Dzięki motywacji, zdrowym nawykom i świadomości, jak zmniejszyć ryzyko, wszyscy możemy odegrać swoją rolę w zapobieganiu upadkom osób starszych. Dlaczego starsi ludzie mogą upaść? Jeśli ktoś upada, to niekoniecznie dlatego, że nie jest skoncentrowany lub jest niezdarny. Powody, dla których starsi ludzie mogą mieć upadek, obejmują:Zmiany w cieleNasze ciała zmieniają się stopniowo i przez wiele lat w ramach normalnego procesu starzenia. Z wiekiem możesz zauważyć: problemy z równowagą, takie jak uczucie niestabilności podczas chodzenia słabsze mięśnie, które np. utrudniają podnoszenie stóp podczas chodzenia słabszy wzrok, co oznacza, że ​​nie widzisz tak wyraźnie lub masz trudności z nagłymi zmianami światła lub odblaskami wolniejsze czasy reakcji nowe problemy zdrowotne, takie jak nietrzymanie moczu (problemy z oddawaniem moczu lub jelit) lub demencjaZmiany te mogą być spowodowane normalnym starzeniem się lub mogą być spowodowane chorobą lub stanem. Mogą wpływać na sposób, w jaki się poruszamy — a czasami mogą spowodować w domu i wokół niegoPrawie 2 na 3 upadki zdarzają się w domu i wokół niego. Typowe zagrożenia domowe obejmują: słabe oświetlenie niebezpieczne obuwie, takie jak luźne kapcie lub wąskie obcasy śliskie powierzchnie, takie jak mokre lub wypolerowane podłogi lub rozlane zagrożenia potknięciami, takie jak dywaniki, maty podłogowe i przewody elektryczne schody i nierówne powierzchnie Zaniedbywanie ogólnego stanu zdrowia i dobrego samopoczucia Osoby starsze, które nie są aktywne fizycznie lub nie są sprawne fizycznie, mają zwykle gorszą równowagę i słabsze mięśnie, co zwiększa prawdopodobieństwo ich upadku. Nieodpowiednie odżywianie i nie picie wystarczającej ilości wody może również utrudnić im bycie wystarczająco silnym, aby bezpiecznie się poruszać. Jakie są inne czynniki ryzyka upadku?Pewne warunki zwiększają prawdopodobieństwo upadku osoby. Obejmują one: Historia poprzednich upadków — jeśli upadłeś więcej niż raz w ciągu ostatnich 6 miesięcy, jest bardziej prawdopodobne, że upadniesz ponownie. Niskie ciśnienie krwi — osoby starsze z naturalnie niskim ciśnieniem krwi mogą odczuwać zawroty głowy, zawroty głowy lub niepewność podczas ruchu. Niedociśnienie ortostatyczne (ortostatyczne) — w tym stanie ciśnienie krwi spada, gdy ktoś zmienia pozycję, na przykład z siedzenia do stania. Starsze osoby z niedociśnieniem ortostatycznym — naturalnym lub spowodowanym działaniem niepożądanym leku — są bardziej narażone na upadek. Nietrzymanie moczu — może być konieczne częste śpieszenie się do toalety, co zwiększa ryzyko upadku, szczególnie w nocy. Udar, choroba Parkinsona i zapalenie stawów — te stany zmieniają sposób poruszania się i utrudniają szybką reakcję i powstrzymanie się, jeśli się potkniesz. Cukrzyca — zmiany poziomu cukru we krwi mogą powodować uczucie omdlenia. Cukrzyca może również wpływać na wzrok i zmniejszać czucie w stopach i nogach. Depresja — osoby starsze z depresją mogą przyjmować lek, który może zwiększyć ryzyko upadku Choroba Alzheimera i inna demencja — osoby starsze z demencją mogą stać się mniej świadome swojego otoczenia i mniej zdolne do szybkiego osteoporoza – charakteryzująca się cienkimi, słabymi kośćmi – nie jest czynnikiem ryzyka upadków, jeśli ktoś upadnie, istnieje większe prawdopodobieństwo złamania lub złamania powinienem zgłosić się do lekarza?Porozmawiaj ze swoim lekarzem, jeśli miałeś upadek – nawet jeśli czujesz się dobrze. Upadki mogą sygnalizować dowolny z szeregu problemów zdrowotnych, w tym nowy problem medyczny, efekt uboczny leków, problemy z równowagą lub osłabienie mięśni . Twój lekarz może zasugerować sposoby zmniejszenia ryzyka upadku w pomysłem jest również regularne wizyty u lekarza. Pomaga to zapewnić, że wszelkie obawy, które możesz mieć, zostaną rozwiązane, zanim przyczynią się do poważniejszego upadku w USŁUGĘ ZDROWIA — Wyszukiwarka usług może pomóc w znalezieniu lekarzy, aptek, szpitali i innych usług LEKARZA — Przygotowujesz się do wizyty? Skorzystaj z Kreatora pytań, aby uzyskać ogólne wskazówki, o co zapytać swojego lekarza lub leczy się upadki?Jeśli miałeś upadek lub obawiasz się ryzyka upadku, lekarz może zasugerować następujące interwencje. Suplementy witaminy D i wapniaTwój lekarz może zasugerować przyjmowanie suplementów witaminy D i wapnia. Pomoże to poprawić zdrowie kości i zmniejszyć prawdopodobieństwo, że upadek spowoduje złamanie. Przegląd lekówNiektóre leki powodują działania niepożądane, takie jak senność, splątanie, chwiejność lub zawroty głowy. Ponieważ te działania niepożądane mogą zwiększać ryzyko upadku, lekarz lub farmaceuta może przeprowadzić przegląd leków, aby sprawdzić, czy potrzebne są podologicznaStarzenie się powoduje zmiany w stopach, które mogą zmienić sposób chodzenia i naszą równowagę. Jeśli masz bolesne lub opuchnięte stopy od chodzenia lub odczuwasz inne objawy, takie jak mrowienie lub mrowienie lub mrowienie, skontaktuj się z podiatrą, aby uzyskać poradę, jak poprawić krążenie, zmniejszyć obrzęk i zmniejszyć ból nóg i wzroku i operacja zaćmy Wczesne wykrycie jakichkolwiek problemów z oczami może powstrzymać ich pogorszenie. Skontaktuj się ze swoim optometrystą lub lekarzem, aby sprawdzić swoje oczy. Jeśli masz problemy z widzeniem z powodu zaćmy, operacja ich usunięcia pomoże Ci zmniejszyć prawdopodobieństwo przyszłych upadków i bioderOsoby starsze są szczególnie podatne na złamania biodra, które są najczęstszym urazem spowodowanym upadkiem. Zastanów się, czy ochraniacze bioder mogą być dla Ciebie odpowiednie. Są one umieszczane w specjalnej bieliźnie i umieszczane na biodrach, aby chronić je w przypadku upadku. Zmniejszają prawdopodobieństwo złamania biodra, szczególnie u osób z osteoporozą lub często można zapobiegać upadkom? Istnieje wiele praktycznych sposobów na zmniejszenie ryzyka wystąpienia upadków, w tym:Zmiany stylu życia Utrzymuj aktywność fizyczną. Bez względu na wiek postaraj się wykonywać co najmniej 30 minut aktywności 5 razy w tygodniu, aby wzmocnić i poprawić równowagę. Odpowiednie zajęcia obejmują programy tai chi, taniec i ćwiczenia grupowe. Jedz zdrowo. Ciesz się szeroką gamą potraw i napojów, szczególnie podczas upałów. Suplementy diety mogą pomóc, jeśli jesteś bardzo szczupły. Wstań powoli po położeniu się lub siedzeniu, aby zapobiec zawrotom głowy związanym z postawą. Tkanka kostna jest w stanie ciągłego rozwoju. Praktycznie przez cały czas pewne ilości kości są wchłaniane przez organizm, aby być zastępowane przez nowe. Ilość wchłanianych i zastępowanych kości w młodym wieku powinna być mniej więcej taka sama. Oczywiście drugim warunkiem udanego procesu zastępowania kości jest pełne zdrowie. Jednak, gdy się starzejemy, proces ten ulega spowolnieniu, a nasze kości tracą strukturę i siłę. Każdy z nas z wiekiem doświadcza utraty gęstości kości. Na szczęście tempo tych zmian jak i nasilenie skutków można często poprawić dzięki wczesnej diagnozie i leczeniu. Lekarze oceniają gęstość kości za pomocą testu zwanego densytometrią kości. Co to jest densytometria? Densytometria to inna nazwa testu gęstości kości. Test można wykonać za pomocą promieni rentgenowskich, absorpcjometrii rentgenowskiej o podwójnej energii lub specjalnej tomografii komputerowej. Ten pomiar daje informację, czy występuje zmniejszona masa kostna. Gdy do tego dojdzie, kości są bardziej kruche i podatne na złamania. Badanie gęstości kości służy głównie do diagnozowania: osteopeniiosteoporozyprzyszłego ryzyka złamania. Czego dotyczy densytometria? Procedura testowa zazwyczaj pobiera dane o gęstość kości trzech kości: kręgosłupa, przedramienia i biodra. Inne, wykorzystujące do testowania nadgarstek, palce lub piętę, nie są tak dokładne ze względu na testowanie tylko jednego miejsca w kości. Dlaczego do diagnozowania gęstości kości nie używa się standardowych zdjęć rentgenowskich? Jeśli tradycyjne obrazowanie rentgenowskie wykazuje osłabione kości oznacza to, że osłabienie jest już zbyt zaawansowane, by można je było leczyć. Densytometria może wykryć zmniejszenie gęstości i siły kości na znacznie wcześniejszym etapie. Wtedy leczenie może jeszcze przynosić rezultaty. Co oznacza gęstość kości? Test gęstości mineralnej kości określa, jak bogate są kości w minerały: wapń i fosfor. Densytometria wykorzystuje promieniowanie rentgenowskie o bardzo niskiej energii do pomiaru ilości tych minerałów w kościach. Im wyższą zawartość minerałów wskazuje badanie, tym gęstsze i mocniejsze są kości. Densytometria dla kobie po menopauzie Densytometria kości jest powszechnie stosowana do diagnozowania osteoporozy, która często dotyka kobiety po menopauzie. Co ciekawe, osteoporoza może również występować u mężczyzn. Osteoporoza to choroba, w której dochodzi do stopniowej utraty wapnia w kościach. Powoduje, że kości stają się cieńsze, bardziej kruche, bardziej podatne na złamania i trudno się zrastają. Badanie gęstości kości jest zalecane w przypadku: kobiet po menopauzie w wieku 60 lat lub starszych, u których występują czynniki ryzyka rozwoju osteoporozy,pacjentów z przebytym złamaniem szyjki kości udowej,kobiet po menopauzie, szczególnie jeśli są wysokie lub szczupłe,mężczyzn i kobiet z nadczynnością tarczycy,mężczyzn i kobiet, którzy przez dłuższy czas przyjmowali leki, o których wiadomo, że powodują utratę masy kostnej. Jak przygotować się do badania gęstości kości? Powstrzymaj się od przyjmowania suplementów wapnia przez co najmniej 24 godziny wcześniej, ponieważ mogą zaburzyć wyniki. Na badanie przyjdź w wygodnym ubraniu, które nie ma zamków błyskawicznych, pasków, sprzączek czy guzików wykonanych z metalu. Zdejmij biżuterię. Przed badaniem poinformuj technika, jeśli: w ostatnim czasie miałeś robione podobne badanie (przydatne będą informacje, kiedy były robione),jeśli przed badaniem tomografii komputerowej lub rezonansu magnetycznego wstrzyknięto Ci kontrast,jeśli istnieje możliwość, że jesteś w ciąży. Dlaczego mogę potrzebować testu gęstości kości? Densytometria wykonywana jest głównie w celu wykrycia osteoporozy (słabych kości) i osteopenii (zmniejszonej masy kostnej). Wczesne leczenie pomaga zapobiegać złamaniom kości. Jest to szczególnie ważne u starszych osób, u których powikłania złamań kości związane z osteoporozą są często poważne. Im wcześniej można zdiagnozować osteoporozę, tym szybciej można rozpocząć jej leczenie, aby poprawić stan i zapobiec jego pogorszeniu. Złamania u dzieci są szczególnie częste latem, ponieważ ta pora roku wiąże się z ich największą aktywnością fizyczną. Złamania u dzieci oraz inne urazy: zwichnięcia czy skręcenia zdarzają się najmłodszym najczęściej latem. Dlaczego tak się dzieje, jak najlepiej uchronić przed nimi dziecko i jak postępować, gdy już do nich dojdzie? Zapraszamy do lektury artykułu. Latem dzieci częściej ulegają urazom niż o każdej innej porze roku. Powodem jest ich większa niż zazwyczaj aktywność fizyczna. Dzieci mają więcej wolnego czasu i chętnie spędzają go na zewnątrz. Zwłaszcza że pogoda dopisuje. Dają więc upust swojej energii, wyczyniając przeróżne harce na świeżym powietrzu. Złamania u dzieci, zwichnięcia i skręcenia - z takimi schorzeniami pojawiają się podczas wakacji w szpitalach rodzice ze swoimi pociechami. Polecamy: Urazy głowy u dzieci: co robić, by ich uniknąć? [WYWIAD z neurologiem dziecięcym] Złamania u dzieci: jak im zapobiegać podczas wakacji? Zapobieganie złamaniom u dzieci oraz innym pojawiającym się w czasie wakacji urazom nie jest łatwe. Trudno przewidzieć, kiedy do nich dojdzie, a i dzieci są tak pełne energii, zwłaszcza podczas letnich podróży, że trudno cały czas mieć je pod czujnym rodzicielskim okiem. Mimo to można wprowadzić działania, które zmniejszą ryzyko wystąpienia urazów. Zadbaj, by twoje dziecko było aktywne fizycznie przez cały rok. Dzięki regularnym ćwiczeniom kości dziecka będą mocniejsze, a jego mięśnie mniej podatne na naciągnięcia. Ciało, które nie zostało przygotowane na wakacyjny, większy niż zazwyczaj, wysiłek, jest bardziej podatne na urazy niż wysportowany organizm. Mocnym kościom sprzyja również odpowiednia dieta. W menu naszego dziecka nie powinno więc zabraknąć wapnia i witaminy D3. Dzięki tej ostatniej wapń jest łatwiej przyswajany przez organizm. Warto więc podawać najmłodszym takie produkty jak mleko, ser, jogurty, brokuły, białą fasolę. Złamaniom u dzieci zapobiega również wyposażenie najmłodszych w odpowiedni sprzęt. Ochraniacze na kolana, łokcie oraz kask, zapobiegający urazom głowy, mogą znacznie złagodzić skutki ewentualnych upadków. Plusem jest to, że dzieci uwielbiają takie gadżety i nie powinno stanowić problemu namówienie najmłodszych na ich założenie. Zminimalizowanie skutków upadku i uchronienie przed zwichnięciami czy złamaniami u dzieci pozwoli osiągnąć... odpowiednia technika upadku. Warto porozmawiać z dzieckiem i wyjaśnić, że jeśli już dojdzie do takiej sytuacji, najlepiej spróbować zamortyzować wypadek. Jeśli zapowiada się na to, że upadniemy do przodu, trzeba przyciągnąć do siebie ręce, zgiąć kolana - przyjąć pozycję płodu - i starać się spaść na bok. Choć instynktownie możemy wyciągać przed siebie ręce, nie powinniśmy tego robić. Taka postawa może się skończyć stłuczeniami bądź złamaniami kości dłoni, barku, stawu biodrowego lub przedramienia. Podobnie z upadkiem na kolana - możemy bolesnie złamać staw kolanowy lub doświadczyć odprysku kości. Upadając na plecy, zbliżmy podbródek do klatki piersiowej, ugnijmy kolana i rozłóżmy ręce na boki, by zwiększyć powierzchnię ciała, która będzie miec kontakt z podłożem. Po upadku nie należy szybko podnosić się z miejsca, nawet jeśli wydaje się, że nic groźnego nam się nie stało. Zminimalizuj przeszkody, na które może natrafić twoje dziecko podczas wakacyjnych wyjazdów. Nad wszystkim nie da się zapanować, ale już podczas planowania podróży możesz wybrać do wynajęcia pokój na parterze, w otoczeniu przyrody, a nie ruchliwej ulicy czy betonowego osiedla. W czasie takich wyjazdów staraj się mieć dziecko zawsze w zasięgu wzroku. Zobacz: Opaski na kleszcze dla dzieci – sprawdź, jaką wybrać, by była skuteczna Pierwsza pomoc w użądleniach i ukąszeniach Złamania u dzieci: jak pomóc w tym i innych urazach? Jeśli jednak nasze dziecko ulegnie wypadkowi, trzeba wiedzieć, jakie zastosować działania, by w jak najkrótszym czasie udzielić mu właściwej pomocy. Postępowanie zależy oczywiście od obrażeń, jakich dziecko doznało. Pamiętajmy, by na wakacyjne wypady zawsze zabierać ze sobą apteczkę. Potłuczenia to najmniej groźne ze wszystkich urazów, jakim ulega dziecko. I one też zdarzają się najczęściej. Pojawiają się na skutek upadków, gdy skóra w dość drastyczny sposób zetknie się z podłożem i drobne naczynia podskórne ulegną uszkodzeniu. Na ich skutek powstają znane wszystkim siniaki, które czasem przyjmują dość bolesną formę. Najlepszą pomocą w tym przypadku będzie przyłożenie najpierw zimnego kompresu, zmniejszającego krwawienie podskórne, a następnie, po jednym dniu, stosowanie ciepłych okładów, rozszerzających naczynia krwionośne. Pomocy możemy również udzielić dziecku w przypadku skręcenia kończyny. Jak je rozpoznać? Najczęściej skręcenie dotyczy stawu skokowego, nadgarstka lub stawu kolanowego. Zranione miejsce szybko sinieje i staje się obrzmiałe. Dziecko odczuwa ból i ma trudności z chodzeniem. Wszystko przez to, że doszło do zbyt dużego rozciągnięcia torebki stawowej. W ukojeniu bólu pomogą zimne okłady z lodu, warto je wykonywać nawet przez 24 h od niefortunnego upadku. Można również założyć bandaż elastyczny lub stabilizator (na staw skokowy), a skręconą rękę umieścić na temblaku. W przypadku tego rodzaju urazów należy także, w miarę możliwości, ograniczyć chodzenie, poruszanie ręką. Natomiast najlepszej pomocy w przypadku złamań u dzieci, które są znacznie poważniejszym urazem, udzieli lekarz. Jeśli dziecko złamie kończynę, należy więc wezwać pogotowie. Czekając na przyjazd ratowników nie należy ruszać złamanej ręki lub nogi ani, tym bardziej, samodzielnie próbować jej nastawiać. Jedyne, co możemy zrobić, to schłodzić miejsce urazu za pomocą zimnego kompresu oraz, jeśli występuje krwawienie, zatamować je, używając opatrunku uciskowego. Przeczytaj: Ukąszenia owadów u dzieci. Pierwsza pomoc przy ugryzieniach przez owady Czy artykuł był przydatny? Przykro nam, że artykuł nie spełnił twoich oczekiwań. Jak możemy to poprawić? Nasi Partnerzy polecają NOWY NUMER POBIERZ PORADNIK! Darmowy poradnik, z którego dowiesz się, jak zmienia się ciało kobiety w ciąży, jak rozwija się płód, kiedy wykonać ważne badania, jak przygotować się do porodu. Pobieram > Pobieram

czy kości dzieci są mniej podatne na złamania