Find the best deal for Dom Gościnny Pod Górą in Chełmno, Poland. Guest house is located in 780 m from the centre. Read more than 50 reviews and choose a room with Planet of Hotels. Whatever your budget is, there's a special deal right for you. Domki pod górą szybowcowąはJeżów Sudeckiにあり、ウエスタン・シティまで24km、シュクラルスカ・ポレンバ・バスステーションまで25km、Wang Churchまで25kmです。恐竜パークから24kmの場所にある宿泊施設で、無料WiFiと敷地内の専用駐車場を提供しています。 Personel. Obiekt Domek Pod Górą Żar położony jest w miejscowości Międzybrodzie Żywieckie i zapewnia ogród, taras oraz bezpłatne WiFi. Odległość ważnych miejsc od obiektu: Muzeum Auschwitz-Birkenau – 38 km. W okolicy domku panują doskonałe warunki do uprawiania trekkingu, narciarstwa i jazdy na rowerze. Na miejscu dostępny wszystko co działo się pierwszego dnia: usunięcie gruntu, zagęszczenie piasku, niwelacja terenu. Zdjęcia i opis na www.dpdg.pl Obiekt Domek pod Chełmową Górą, położony w miejscowości Krasnobród, zapewnia ogród, bezpłatne WiFi, wspólną kuchnię i wspólny salon. Offrant une vue sur la montagne, le Domki pod Czarną Górą est situé à Idzików, à 24 km de la gare de Polanica Zdroj. Góralski dom pod Babią Górą adalah sebuah akomodasi dengan taman yang terletak di Zawoja, 5,2 km dari Babia Góra National Park, 8,1 km dari Mosorny Gron 9AxQ. 8 tarnogórski, Radzionków, Botaniczna Dom na sprzedaż, dodane: 26-11-2021 Osiedle Botaniczna Park - Radzionków, Księża Góra 4 pokoje 120 m² działka 339 m² Osidedle Botaniczna Park - Radzionków, Księża Góra. 8 nowych domów w stanie deweloperskim w szeregowej zabudowie. Powyższa oferta dotyczy domu (A1) o powierzchni 120,17 m2 na działce o powierzchni 339 m2. Dom znajduje się na końcu uliczki i sąsiaduje z jednym budynkiem. Przynależy do niego taras z ogródkiem. Na życzenie klienta możliwe jest wybudowanie obok domu garażu w cenie nieruchomości. Charakterystyka nieruchomości: parter: - strefa Zapamiętaj Ukryj Warto przeczytać Północne stoki Czereśli. Niepozorne, północno-wschodnie rejony pasma Magury Wątkowskiej leżącej w centralnej części Beskidu Niskiego, graniczącego tu z Pogórzem Jasielskim, kryją wiele ciekawych obiektów przyrodniczych i historycznych oraz historii i legend z nimi związanych. Kilka z takich obiektów odwiedziłem podczas całodziennej, wiosennej wędrówki, którą odbyłem wiosną 2017 roku. Na tą wędrówkę wybrałem się wraz z koleżanką. Rozpoczęliśmy ją w miejscowości Pielgrzymka od obejrzenia znajdującej się tu dawnej greckokatolickiej (a obecnie prawosławnej) cerkwi. Następnie polnymi drogami wśród łąk i pól poszliśmy do sąsiadującej z Pielgrzymką Mrukowej. Z Mrukowej udaliśmy się wzdłuż potoku Szczawa do „cudownego źródełka” pod Trzema Kopcami a stamtąd na Zamkową Górę. W średniowieczu na szczycie tej góry istniał zamek Mruków, który jednak nie przetrwał zbyt długo i do dziś prawie nic po nim nie zostało. Z Zamkowej Góry udaliśmy się na szczyt Czereśli aby później zejść z niej bardzo stromym jarem potoku. Potok ten to jeden z ważniejszych dopływów Pachniączki, wpadający do niej w Pielgrzymce. A więc najpierw jarem potoku a potem polną drogą zeszliśmy do Pielgrzymki, gdzie zamykając pętlę zakończyliśmy wędrówkę. Góra Zamkowa, Ruskie Zamczysko, Smyczka – widok z polnej drogi do Pielgrzymki. Do Pielgrzymki dojechaliśmy samochodem, który zostawiliśmy na parkingu pod kościołem. Stąd bardzo łatwo jest trafić do XVIII-wiecznej cerkwi drewnianej, której położenie wskazują otaczające ją wysokie drzewa. Cerkiew Michała Archanioła w Pielgrzymce. Idziemy więc tam aby od cerkwi zacząć wycieczkę. Niestety – dzisiaj jest zamknięta więc nie zobaczymy pięknego, rzeźbionego pięciorzędowego i pozłacanego ikonostasu. Konstrukcję ikonostasu wykonał w 1877 roku snycerz ze Żmigrodu Roman Rychlicki. Następnie został on pomalowany i pozłocony przez słynnych malarzy – braci Pawła i Jana Bogdańskich z Dobromila. Wiele części zdekompletowanego ikonostasu znajduje się obecnie w muzeach w Łańcucie, w Sanoku i we Lwowie. Wg ks. Władysława Sarny autora książki „Opis powiatu jasielskiego” wydanej w 1908 r. z Pielgrzymki wysłano wtedy kilkadziesiąt obrazów na wystawę w Instytucie Staropigialnym, odbywającą się w latach 1888-89 we Lwowie. Cerkiew Michała Archanioła w Pielgrzymce (obecnie prawosławna). W tej cerkwi znajduje się kilka ikon przeniesionych z wcześniejszej cerkwi a więc starszych od obecnej. Jedną z nich jest watra uwagi bo otoczona kultem ikona Bogurodzicy Hodegetrii z 1649 roku w ołtarzu bocznym (zaprestolnym), którą wykonał na płótnie malarz Hyrowskij. Została ona oprawiona w barokowe dekoracje pochodzące z carskich wrót z najstarszego ikonostasu pielgrzymskiej cerkwi. Dokonał tego w XIX wieku ówczesny proboszcz Ioan Myszkowskij. Wnętrze obecnej cerkwi zdobią także figuralno-ornamentalne polichromie wykonane przez Bogdańskich w 1887 roku. W cerkwi znajduje się także Grób Pański z 1684 r. oraz gromadzone przez zasłużoną dla Pielgrzymki rodzinę Myszkowskich, liczne bardzo cenne i zabytkowe przedmioty. Jednym z najcenniejszych był barokowy, jedwabny ornat przetykany złotymi haftami, podarowany cerkwi przez Jerzego Mniszcha ojca carowej Maryny (żony Dymitra Samozwańca). Także i on znalazł się na Lwowskiej wystawie, gdzie – jak pisze X. Sarna – wyrażono opinię, że został wywieziony przez Mniszchów ze skarbca carskiego w Moskwie. Wejście do cerkwi i stary misyjny krzyż z 1927 do cerkwi i nowy krzyż ustawiony w 1000-lecie Chrztu Rusi. Skoro cerkiew zamknięta to musimy zadowolić się jej architekturą zewnętrzną. Jest to trójdzielna cerkiew typu zachodniołemkowskiego z wydłużonym prezbiterium, szeroką nawą i babińcem znajdującym się pod wysoką wieżą. Wieża o konstrukcji słupowo-ramowej i pochyłych ścianach pokryta jest gontem. Pozostałe ściany obite są pionowymi deskami, pomalowanimi innym kolorem. Dach wieży, podobnie jak i pozostałe dachy zakończone są baniastymi hełmami przykrytymi blachą. Nawę nakryto dachem o konstrukcji namiotowej a prezbiterium przykryte jest częściowo dwuspadowym, kalenicowym daszkiem przechodzacym w namiotowy. Krzyże z 1988 r. i z 1937r. upamiętniające Chrzest Rusi. Kilka słów o historii cerkwi. Obecna cerkiew pochodzi z końca XVIII wieku i była to cerkiew greckokatolicka (dokładna data nie jest znana). Wiadomo jest natomiast, że z 1581 roku pochodzi pisana wzmianka o pierwszej cerkwi, która była wtedy prawosławną. Znajdowała się nieco na południe od tej zbudowanej w XVIII wieku. Znana jest data remontu, który przeprowadzono w latach 1870-72 (często w literaturze ta data uważana jest za datę budowy). W roku 1887 odnowiono wnetrze i ikonostas. Kolejny remont przeprowadzono w 1923 roku. Po akcji „Wisła”, której skutkiem było wysiedlenie Łemków cerkiew zaczęła chylić sie ku upadkowi. Jednak po powrocie z wysiedleń części Łemków, cerkiew zaczęto remontować. W roku 1960 erygowano tu parafię prawosławną i w ten sposób cerkiew tą wieżą cerkwi, po jej lewej stronie znajduje się stary drewniany krzyż z 1927 roku upamiętniający Misje Święte. Po prawej stronie od wejścia znajduje się betonowy krzyż postawiony w 1988 roku, który upamiętnia 1000-lecie Chrztu Rusi. Ustawiono go obok starego, drewnianego z 1937 roku postawionego w 950 rocznicę tego chrztu. Cerkiew otoczona jest ogrodzeniem z metalowych prętów wspartych na betonowych słupkach. Kilka lat wcześniej gdy przejeżdżałem tędy rowerem na terenie ogrodzonej cerkwi pasło się niewielkie stadko owiec. Taka ciekawostka… praktyczna bo nie trzeba kosić trawy 😉. W odległości około 200 metrów na wschód od cerkwi znajduje się stary, zabytkowy, łemkowski cmentarz parafialny. Tam właśnie idziemy aby go obejrzeć. Pochowani są tutaj dwaj miejscowi proboszczowie z rodu Myszkowskich, którzy byli też wykładowcami teologii na uniwersytecie lwowskim. Nagrobki cmentarza parafialnego w Pielgrzymce. Jest tam też wiele innych ciekawych i pięknych nagrobków wykonywanych przez mistrzów kamieniarstwa. Z cmentarza wychodzimy na rozległe otwarte tereny, poprzecinane polnymi dróżkami. Cmentarz poza wsią ukryty w zaroślach . Gdzieniegdzie, wśród rozległych łąk i pól uprawnych rosną pojedyncze drzewa. W oddali widać większe skupisko drzew i własnie w tamtym kierunku się udajemy. Pośród tych drzew ukryty jest kolejny cmentarz. Tym razem jest to cmentarz choleryczny. Dawniej, w czasach różnych epidemii: cholery, dżumy, gruźlicy ospy czy tyfusa zmarłych grzebano na specjalnych cmentarzach. Zakładano je na obrzeżach miast i wsi, na poświęconej ziemi. Oznaczano takie cmentarze krzyżem lub kapliczką, na których utrwalano nazwę miejscowości oraz datę panującej epidemii. Zmarłych chowano w grobach zbiorowych a zwłoki owijano materiałem nasączonym wapnem. Cmentarze uważane były za „nieczyste” więc ich nie odwiedzano. Cmentarz wsi Pielgrzymka otoczony jest ogrodzeniem z drewnianych bali. Jest on mocno zarośnięty chwastami i krzakami. Ciężko więc było się do niego dostać. Przy bramce wejściowej umieszczono dużą tablica informującą, z której dowiadujemy się, że pochowano tu zmarłych podczas epidemii cholery w 1831 roku mieszkańców wsi Pielgrzymka. Cmentarz choleryczny z 1831 roku wsi Pielgrzymka – w kępie drzew. Cmentarz choleryczny wsi Pielgrzymka z 1831 r. Wśród nich pochowano tu miejscowego proboszcza Lwa Paryłowicza, zmarłego 29 sierpnia 1831 roku. Cmentarz ten jest tak zapuszczony, że owce nie poradziły by sobie z „koszeniem” 😉 . Potrzebne jest karczowanie. Wkrótce polnymi drogami dochodzimy do Mrukowej. Okolice Mrukowej. Mrukowa. to niezbyt duża, bardzo ładnie położona wioska w niewielkiej kotlince na skraju Beskidu Niskiego . Od wschodu ograniczają ją stoki masywu Bucznika, od południa Trzy Kopce a, od południowego zachodu i zachodu Zamkowa Góra i Ruskie Zamczysko. Na północy graniczy z miejscowością Samoklęski. Przez wieś przepływa potok Szczawa mający swoje źródła na północnych stokach masywu Świerzowej (805 m Szczawa charakteryzuje się dużym spadkiem a jej koryto biegnie przez odporne na erozję głazy piaskowca magurskiego więc wytworzyło się tu kilkanaście malowniczych kaskad. Początki Mrukowej sięgają czasów kiedy na sąsiedniej górze zwanej Zamkową powstało zamczysko odnotowane przez Jana Długosza pod nazwą Mruków. Lokacja Mrukowej miała miejsce w 1391 roku. W XV wieku była królewszczyzna a w 1581 roku Mrukowa wraz z Samoklęskami była należała już Jana Mniszcha. Przez wieki była ściśle związana z Samoklęskami bo podobnie jak i one miała tych samych właścicieli. Ludziom żyło się biednie, podobnie jak i w czasach zaboru austriackiego pomimo wprowadzonych reform administracyjnych i kulturalno-oświatowych. Na czele wsi stał wójt, szkoły parafialne przekształcono w ludowe. Dzieci z Mrukowej uczęszczały do szkoły w Samoklęskach. Czteroklasowa szkoła powstała tu dopiero w latach międzywojennych XX wieku. W końcu XIX wieku w okolicznym terenie powstały kopalnie ropy naftowej, więc niektórzy mieszkańcy wsi znaleźli tam zatrudnienie i ich byt uległ poprawie. Mrukowa. Dom drewniany z murowanym gankiem – często spotykany w podkarpackich wioskach. Zabawna sytuacja podczas wędrówki przez wieś. Do wsi weszliśmy od strony zachodniej, tak w okolicach jej środka. Podczas wędrówki przez wieś spotykamy dwóch facetów niosących drewniane drzwi furtki od ogrodzenia domu. To czas Zielonych Świątek a w zwyczaju miejscowych kawalerów jest zdejmowanie bram ogrodzeniowych z domów, w których mieszkają panny „na wydaniu”. Zagaduję więc do nich: – O! Widzę, że jacyś żartownisie zdjęli wam w nocy bramkę wejściową??? Musi mieć pan córkę na wydaniu … – A popatrz pan k… jacy ch… ! – odpowiedział jeden z nich. – Wie pan, mam takiego młodego kolegę w Dębowcu (wioska odległa ok. 10 km.), który z kolegami takie bramki ściąga dla hecy – może to jego sprawka? Zadzwonię do niego i zapytam😉. Uśmiechnęli się obaj więc rozładowałem nieco atmosferę. Szliśmy tak jakiś czas rozmawiając luźno. Gdy dotarli do domu i zaczęli montować bramkę zapytałem, czy mogę im zrobić w tym momencie zdjęcie aby pokazać później temu koledze. Nie mieli nic przeciwko temu. Dodam jeszcze, że do owego kolegi zadzwoniłem opowiadając mu o zdarzeniu a on tak się głośno uśmiał, że musiałem trzymać telefon daleko od ucha😁🤣. Nie on jednak był sprawcą tego żartu… Na skraju wsi – „Woźnica” Idąc tak przez wieś i rozmawiając bardzo szybko dotarliśmy do miejsca, w którym droga główna skręca w lewo, w kierunku Brzezowej a ta, którą idziemy skręca lekko w prawo i wzdłuż Szczawy prowadzi do końca wsi, i dalej prosto, w stronę widocznego lasu. Przez tą część Mrukowej przebiega odcinek zielonego szlaku turystycznego PTTK Gorlice – Ożenna. Przy przystanku PKS zaczyna się bardzo skrócony obecnie szlak żółty, prowadzący tylko do węzła szlaków pod Świerzową i Trzema Kopcami. Dlaczego został skrócony i jak przebiegał opisałem tutaj. Przy końcu wsi, po lewej stronie drogi znajduje się pole biwakowe i dość duży parking. Obok niego, naprzeciw parkingu na rozległej polanie znajdowało się kiedyś miejsce, gdzie zatrzymywały się furmanki dowożące tutaj wiernych, którzy następnie pielgrzymowali do położonej wysoko w lesie kaplicy z Matką Boską i znajdującego się obok cudownego źródełka. Góra Zamkowa (571 m nad Mrukową – widok z placu „Woźnica”. Także na odbywające się tu też 2 razy w roku wielkie odpusty; pierwszy na Zesłanie Ducha Świętego a drugi w święto Matki Boskiej Siewnej. Miejsce to nazywane bywa jeszcze i dzisiaj „Woźnica”. Z tego miejsca bardzo ładnie prezentuje się Zamkowa Góra. Zaczyna się tu też trasa drogi krzyżowej, która ma swój koniec przy wspomnianej już kaplicy w lesie. Droga krzyżowa biegnie równolegle do szlaku ale po drugiej stronie Szczawy i stanowi alternatywą trasę dla szlaku turystycznego. Wyżej (bodajże przy IX kapliczce) łączy się ze szlakiem turystycznym (żółtym). Kaskady na potoku Szczawa. Parzydło leśnePotok Szczawa. Zaczynamy podejście drogą tradycyjną (szlakiem) i w dogodnym miejscu schodzimy do koryta, którym spływa Szczawa. Tym korytem przeskakując z kamienia na kamień podchodzimy w górę potoku. To chyba najciekawsza bo emocjonująca alternatywa … Zajmuje to o wiele więcej czasu bo często trzeba się zatrzymywać aby w rozsądny sposób pokonywać kolejne i piętrzące się trudności. Także aby nie wpaść do wody bo kamienie bywają śliskie. Czasem trzeba wyjść na brzeg i nim przejść kolejny odcinek. Trzeba też się zatrzymać aby zrobić zdjęcia licznym tu kaskadom. Koleżanka proponuje nawet aby kiedyś wybrać się na wędrówkę, której głównym celem byłoby takie przejście w górę jakiegoś długiego potoku. Trzeba by zaopatrzyć się tylko w odpowiednie do tego celu obuwie… Fajny pomysł! Nieco wyżej potok staje się węższy a kaskady niższe. Jar potoku też staje się głębszy – to znaki, że trzeba opuścić koryto i przenieść się na szlak. Wychodzimy na niego nieopodal odgałęzienia się szlaku zielonego w kierunku Folusza. Idziemy wyżej za znakami żółtymi by po chwili dojść do jednej z kapliczek przy stacji drogi krzyżowej. XII stacji Drogi Krzyżowej – Golgota. Po minięciu kilku kolejnych dochodzimy do aktualnego celu. A jest nim tutaj: Kaplica Matki Boskiej pod Trzema Kopcami i „Kamień Burski”. Z powstaniem tu kaplicy związana jest ciekawa legenda. Kilkaset lat temu, w czasach wojen husyckich przechodzili tędy ludzie niosący zza południowej strony Karpat wyrzeźbioną w drewnie lipowym figurę Matki Boskiej z dzieciątkiem w celu przechowania jej do lepszych czasów. Ich celem był kościół Ojców Karmelitów w Jaśle. W czasie odpoczynku figurkę postawili na leżącym kamieniu, na którym – jak się okazało – odcisnęła się stopa Matki Boskiej. Od tego czasu kamień ten uważany był za cudowny i posiadający moc uzdrowicielską. Wnętrze kaplicy (z lewej strony wmurowany w ścianę „Kamień Burski”. Dalsze losy figurki potoczyły się inaczej niż chcieli jej właściciele. Po pożarze kościoła w 1785 r i kasacji klasztoru w Jaśle została ona przeniesiona do Dukli. Kilka lat później odkupiła ją hrabina Kuropatnicka z Tarnowca i podarowała dla nowo budjącego się tam kościoła. Od tamtego czasu otoczona jest kultem jako Matka Boska Tarnowiecka. Obecnie kościół w Tarnowcu ma status sanktuarium. Wewnątrz kaplicy umieszczono kopię owej cudownej figurki znajdującej się obecnie w Tarnowcu. Kaplicę poświęcono w roku 1906. Wracając jednak do „naszej” Kaplicy. Obecną (bo wcześniej stała tu drewniana), ufundowali bracia Jakub i Wojciech z rodu Balów. Poodziękowali w ten sposób Matce Boskiej za ocalenie woźnicy i końskiego zaprzęgu z drewnem wywożonym z lasu oraz ogólnie za pomyślność. Podczas budowy w ścianę wewnętrzną kaplicy został wmurowany ów cudowny kamień z odciskiem stopy zwany „Kamieniem Burskim”. Wmurowano go ponieważ – i tu znów nawiązanie do legendy – wielokrotnie zdarzało się, że ktoś go przenosił w inne miejsce lub chciał go zabrać a on zawsze wracał w „swoje” miejsce. Podobna w treści jest kolejna legenda mówiąca, że w czasie budowy kaplicy wspomniany kamień nie dał się obrabiać więc wyrzucano go do strumienia a on za każdym razem cudownie powracał. Cudowne źródełko. Poniżej kaplicy i kamiennej kapliczki słupowej znajduje się źródełko uważane za cudowne. Od 1998 roku obudowane murowaną z kamienia specjalną grotą. Dawniej ciągnęły do niego rzesze chorych i cierpiących na przeróżne dolegliwości ludzi wierzących w cudowną moc uzdrawiającą tej wody. Byli to wyznawcy różnych religii i narodowości, mieszkańcy nie tylko okolicznych miejscowości a także ludność pochodząca zza południowej strony Karpat. Dawniej źródło to było obfitujące w wodę jednak po obudowaniu go grotą ilość wypływającej wody się zmniejszyła. Jeszcze gorzej jest obecnie kiedy deficyt wody z roku na rok narasta. Powyżej wymurowanej w 1998 roku kamiennej groty skrywającej źródełko, przy drodze, stoi wiekowa kamienna kapliczka słupowa. W jej dwóch wnękach umieszczono kolejno od góry – figurkę św. Józefa z dzieciątkiem i w drugiej, dolnej – Matki Boskiej z dzieciątkiem. Kamienny dach kapliczki zwieńczony jest ciekawym kamiennym krzyżem. Stoi on na dwóch baniastych, kamiennych kulach. Zamkowa Góra (571 m i pozostałości po zamku Mruków. Po krótkim odpoczynku na jednej z licznych tu ławeczek ustawionych wokół kaplicy wracamy w dół do rozgałęzienia szlaków i skręcamy w ten znakowany na zielono, aby po przejściu nim nieco ponad pół kilometra dojść do niewielkiej przełęczy między Smyczką a Zamkową Górą. Na przełęczy opuszczamy szlak zielony i kierujemy się leśną ścieżką w kierunku południowo-zachodniej kulminacji Zamkowej Góry. W tym rejonie zaczyna się kolejna atrakcja dzisiejszej wędrówki. Im wyżej podchodzimy tym więcej pojawia się wystających z gruntu kamiennych ostańców. Wychodnia piaskowca magurskiego na Zamkowej Górze. Zamkowa Góra ze śladami grodziska i zamku z XIII/XIV wieku. Porozrzucane są one w ogromnej ilości wokół dwóch wierzchołków tej góry przedzielonych niewielkim siodełkiem. Drugi wierzchołek – ten północno-wschodni o wiele bardziej upstrzony jest wychodniami skalnymi. Już samo to stanowi o atrakcyjności tej góry. Patrząc jednak na ich fantazyjne kształty, rozmiary i rozmieszczenie w okolicy można – z pomocą wyobraźni – uświadomić sobie, że kiedyś musiał znajdować się tu jakiś gród, warownia czy nawet zamek. Tym bardziej, że położenie i naturalne stromizny stoków podkreślały tylko walory obronne tej góry. I tak faktycznie było, bo w średniowieczu na tym właśnie wierzchołku istniał niewielki zamek. Wspominał o tym w swoich kronikach sam Jan Długosz – pisząc, że w XV wieku zamek ów był już ruiną. Więcej o tym zamku na Zamkowej Górze nad Mrukową – ale w zimowej szacie pisałem tutaj i zainteresowanych tematem do tego wpisu odsyłam. Przedstawiłem tam też kilka legend związanych z tym zamkiem oraz zdjęcia widoków, jakie można było zimą zobaczyć bo teraz widoki te przesłaniają już liście na drzewach. Paprocie porastające skały. W tym wpisie przedstawiam więcej zdjęć obrazujących ten teren w innej porze roku aby nieco inaczej pokazać to miejsce. Pod Zamkową Górą. Czereśla (611 Po dłuższym pobycie na Zamkowej Górze, penetrowaniu jej okolic i poszukiwaniu śladów po zamczysku a także po krótkiej fotograficznej sesji opuszczamy to interesujące miejsce. Wracamy do zielonego szlaku i wchodząc następnie w gęsty las idziemy w stronę Folusza. Szlakiem tym trawersujemy północne stoki Smyczki podchodząc następnie na małą przełączkę między Smyczką a Czereślą. Znajduje się tam tablica informacyjna Magurskiego Parku Narodowego. Stąd wychodzimy na kulminację wzniesienia zwanego Czereślą. Czereśla to druga z kolei, licząc od Smyczki (670 m kulminacja dość długiego i wąskiego wału ciągnącego się dalej, poprzez Kobyłę (488 m do Folusza. Rozciąga się on od potoku Szczawa na wschodzie, do doliny potoku Kłopotnica na zachodzie. Od południa wał ten opada stromo w dolinę potoku Potasówka. Na północy zaś z odgałęziającymi się na północ ramionami Zamkowej Góry, Ruskiego Zamczyska i Księżej Góry opada w obniżenie między Beskidem Niskim a Pogórzem Jasielskim. Głazy na stokach Czereśli. Na szczycie nie zostajemy długo bo nie ma tu nic ciekawego. Warto jednak wiedzieć, że w jarach spływających na północ od tego wału potoków, znaleźć można kilka ładnych niewielkich wodospadów. Najciekawsze z nich znajdują się na potoku Pachniączka płynącym w jarze między Zamkową Górą a Ruskim Zamczyskiem. Także na innych dopływach Pachniączki podobne wodospady można znaleźć. Zarówno na tym między Ruskim Zamczyskiem a Księżą Górą jak i na następnym, za Księżą Górą. Warto też dodać, że w okolicy znajdują się źródełka z wodą mineralną – świadczą o tym chociażby nazwy potoków: Szczawa i Pachniączka. Także niezbyt przyjemny zapach wydobywający się z tych wód świadczący o tym, że zawierają one związki siarki. Na początku XIX wieku przebywający wtedy w pobliskich Samoklęskach Baltazar Hacquet, austriacki naturalista pochodzenia francuskiego, profesor anatomii, chemii i botaniki, etnolog i pionier badań przyrody Karpat badał i opisał niektóre z tych źródeł. Zejście jarem bezimiennego potoku. Z Czereśli zaczynamy schodzić na północ słabo widoczną w terenie ścieżką. Dochodzimy w ten sposób do szemrzącego strumyka spływającego stromym i coraz głębszym jarem. Oddziela on od siebie Księżą Górę od jednego z ramion Kobyły. Jest tu już bardzo stromo i trzeba bardzo uważać podczas schodzenia. Mijamy wychodnie odpornego na wietrzenie piaskowca magurskiego, których i tutaj nie brakuje. Sporo także fantazyjnych korzeni potężnych buków oplatających skały i kamienie wystające z podłoża. Wszystkie te potoki spływające spod opisanego wcześniej wału mają stosunkowo duży spadek i dlatego utworzyły się na nich niewielkie wodospadziki. Na potoku, wzdłuż którego schodzimy nie ma ich jednak za wiele albo są bardzo małe. Na tych między Zamkową Górą a Ruskim Zamczyskiem oraz Księżą Górą jest ich więcej i są też wyższe. W środowisku miłośników Beskidu Niskiego bywają często nazywane „ruskimi wodospadami”. Być może nazwa Ruskiego Zamczyska albo ludność pochodzenia rusińskiego zamieszkującego nie tak dawno jeszcze te górskie tereny, do powstania tej nazwy się przyczyniła? Po ekscytującym zejściu z Czereśli jej północnymi stromiznami wychodzimy z lasu na otwarty, równinny teren. Obniżenie to stanowi granicę między Beskidem Niskim a zaczynającym się od kolejnych wzgór, nieco na północ leżącym Pogórzem Jasielskim. Znajdują się tu pola, łąki i pastwiska należące do mieszkańców Pielgrzymki. Polna droga, którą od wyjścia z lasu podążamy prowadzi właśnie prosto do Pielgrzymki. Po obu stronach drogi mamy rozległe, niekoszone łąki pełne polnych kwiatów. Rosną też pojedynczo lub w niewielkich grupach drzewa oraz zbiorowiska różnych krzewów. Ładny mamy też widok na okolicę. Po przejściu około kilometra zaczynają się pierwsze zabudowania Pielgrzymki. Pielgrzymka (Пepeгpимкa). Maszerując przez wieś oglądamy zabudowania, wśród, których zachowało się sporo starych drewnianych chyży. Jest też dużo drewnianych domów zbudowanych już po wojnie przez ludność Polską, która się tu osiedliła. Domostwa te otoczone są starymi sadami i małymi ogródkami. Pełno tu też zwierząt domowych, kur oraz innego drobiu. Zabudowa wsi jest dość gęsta i skupiona po obu stronach drogi. Sielski obrazek z Pielgrzymki. Pielgrzymka, zwana też wcześniej Pielgrzymówką, to wioska, która przez wieki zamieszkiwana była w znacznej części przez Łemków. Mieszkali tu też w mniejszości przedstawiciele innych narodowości – Polacy, Żydzi i Cyganie. Pierwsze wzmianki o Pielgrzymce pochodzą od Jana Długosza z 1400 roku. Była ona wtedy własnością Jana i Stanisława Gamratów herbu Sulima. Od końca XVI wieku stała się własnością możnego rodu Mniszchów, podobnie jak sąsiednie Samoklęski, z którymi Pielgrzymka przez wieki miała wiele wspólnego. Do rodziny Mniszchów należała do roku 1779. Później od końca XVIII i przez cały XIX wiek Pielgrzymka wraz z Samoklęskami i sąsiednimi wioskami była we władaniu Ossolińskich i Stadnickich. Pielgrzymka była też siedzibą parafii greckokatolickiej. Na przełomie XIX i XX wieku powstała szkoła parafialna, sklep, kasa gminna oraz cerkiewna. Była tu też karczma, stajnia i wozownia. Przed I wojną światową zaczęła tu działać czytelnia im. Michała Kaczkowskiego. Po II wojnie światowej w latach 1945 -47, ludność pochodzenia rusińskiego została wysiedlona. Dopiero na przełomie lat 50-tych i 60-tych XX wieku część wysiedlonej ludności tutaj powróciła. W 1960 roku utworzono parafię prawosławną, która od XXI wieku należy do Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego. Poważnych remontów cerkwi dokonano w latach 1971-72 i 2004-09. Cerkiew jest zabytkiem i włączono ją do podkarpackiego Szlaku Architektury Drewnianej. Pielgrzymka – cerkiew z końca XVIII wieku. Po przejściu przez wieś docieramy do parkingu przy nowym kościele Jana z Dukli, gdzie czeka na nas zaparkowany samochód. Tutaj też kończymy tą obfitującą w wiele przeróżnych atrakcj wędrówkę. Wydawać by się mogło, że w takich niepozornych, prowincjonalnych rejonach nie ma nic ciekawego. Że nie ma tu co robić ani czym się zająć. Nie zgadzam się z tym – w każdym, nawet najbardziej niedocenianym miejscu można przyjemnie i miło spędzić czas, poznać coś nowego i innego, czy też odkryć coś ciekawego dla siebie i przyjaciół. Trzeba tylko chcieć poszperać w materiałach, poczytać coś i ruszyć w teren. Tekst i opracowanie oraz zdjęcia – Antoni Noga. IV etap, nowe domy szer. Radzionków, tarnogórski, śląskie Nowy dom Radzionków Najważniejsze informacje:- NOWA INWESTYCJA - IV ETAP DOMÓW- duża działka,- nowoczesny projekt,- stan deweloperski,- nowe osiedle,- blisko parku,- brak podatku P 140 m2 4 pokoje +25 pkt. Nr ref. gratka-J238-1 639 000 zł 4 564 zł/m2 IV etap, nowe domy szer. Judyta Gwóźdź BRAGSON Nieruchomości Skontaktuj się Radzionków, tarnogórski, śląskie Nowy dom Radzionków Nowa inwestycja domów w zabudowie szeregowej w spokojnej, zielonej okolicy Radzionkowa Do sprzedania dom w zabudowie szeregowej zewnętrznej o pow 139,70 m2 4 pokoje +1 pkt. Nr ref. gratka-7HS-DS-20354-4 690 000 zł 4 939 zł/m2 Radzionków, tarnogórski, śląskie Nowy dom Radzionków Najważniejsze informacje:- NOWA INWESTYCJA - IV ETAP DOMÓW- duża działka,- nowoczesny projekt,- stan deweloperski,- nowe osiedle,- blisko parku,- brak podatku P 140 m2 4 pokoje Nr ref. gratka-J238-10 699 000 zł 4 993 zł/m2 Włącz powiadomienia o nowych ogłoszeniach z tej listy. Bez obaw - nie spamujemy, nie piszemy bez powodu. Wpisz swój e-mail Niepoprawny adres email Radzionków, tarnogórski, śląskie DOM WOLNOSTOJĄCY Z 2 NIEZALEŻNYMI MIESZKANIAMI W SPOKOJNEJ DZIELNICY RADZIONKOWA IDEALNY DLA DWÓCH RODZIN!!! Na sprzedaż dom wolnostojący o powierzchn 180 m2 4 pokoje Nr ref. gratka-7HS-DS-20395 599 000 zł 3 328 zł/m2 Radzionków, tarnogórski, śląskie Dom Radzionków Oferujemy na sprzedaż dom wolnostojący o pow. ok 210 m2 położony w Radzionkowie pośród spokojnej okolicy domów jednorodzinnych. Proponowana nieruchomości to K 240 m2 więcej niż 8 pokoi Nr ref. gratka-NOV-DS-4554 650 000 zł 2 708 zł/m2 Radzionków, tarnogórski, śląskie Dom Radzionków Na sprzedaż posiadamy dom o powierzchni 200 m2 do generalnego remontu który znajduję się na działce o powierzchni ok. 640 m2 w Radzionkowie. 200 m2 4 pokoje Nr ref. gratka-7HS-DS-20346-3 270 000 zł 1 350 zł/m2 Radzionków, tarnogórski, śląskie Nowy dom Radzionków Na sprzedaż nowa inwestycja w Radzionkowie , domy szeregowe z garażem o powierzchni 120,17 m2 Powierzchnia działki to 339 m2. Rzuty budynku w galerii. 120,17 m2 4 pokoje Nr ref. gratka-7HS-DS-20344-2 645 000 zł 5 367 zł/m2 Radzionków, tarnogórski, śląskie Dom Radzionków Do sprzedania komercyjna kamienica położona w samym centrum Radzionkowa, przy Placu Letochów - Bardziej w centrum już być nie może. W budynku obecnie funkcjonu 650 m2 więcej niż 8 pokoi Nr ref. gratka-SGM-DS-1458 751 000 zł 1 155 zł/m2 Radzionków, tarnogórski, śląskie Nowy dom Radzionków Oferujemy na sprzedaż dom w zabudowie bliźniaczej zlokalizowany w okolicach Księżej Góry w Radzionkowie. Budynek w stanie surowym zamkniętym. Od zewnątrz wykona 104,70 m2 4 pokoje Nr ref. gratka-s400 570 000 zł 5 444 zł/m2 Radzionków, tarnogórski, śląskie Nowy dom Radzionków Najważniejsze informacje:- dom w zabudowie bliźniaczej,- domy łączone tylko garażami- stan surowy zamknięty PLUS (możliwy za dopłatą stan deweloperski),- okolic 122 m2 5 pokoi Nr ref. gratka-J429 550 000 zł 4 508 zł/m2 Radzionków, tarnogórski, śląskie Nowy dom Radzionków Najważniejsze informacje:- nowa zabudowa- widokowa okolica- zabudowa szeregowa- wszystkie media,- rozwojowe osiedle- ogrodzony - rolety zewnętrzne - piec dwufun 122 m2 4 pokoje Nr ref. gratka-51 580 000 zł 4 754 zł/m2 Radzionków, tarnogórski, śląskie Nowy dom Radzionków Najważniejsze informacje:- nowa zabudowa- widokowa okolica- zabudowa bliźniacza- wszystkie media,- ogrodzony - rolety zewnętrzne elektryczne - parter- wszystkie 122 m2 5 pokoi Nr ref. gratka-50 550 000 zł 4 508 zł/m2 Radzionków, tarnogórski, śląskie Nowy dom Radzionków Najważniejsze informacje:- nowa zabudowa- widokowa okolica- zabudowa bliźniacza- wszystkie media,- rozwojowe osiedle- ogrodzony - rolety zewnętrzne elektryczne 104,70 m2 4 pokoje Nr ref. gratka-49 499 000 zł 4 766 zł/m2 Radzionków, tarnogórski, śląskie Dom Radzionków, ul. Szymały Poszukujecie domu wyremontowanego, gotowego do zamieszkania?Mamy to czego szukacie, zapoznajcie się z poniższą ofertą!Oferujemy Państwu na sprzedaż dom jednorod 160 m2 6 pokoi Nr ref. gratka-55 765 000 zł 4 781 zł/m2 Radzionków, tarnogórski, śląskie Dom Radzionków Do sprzedania dom w zabudowie szeregowej o powierzchni całkowitej 139,7 m2, usytuowany na działce o powierzchni 300 m2. W funkcjonalnie zaprojektowanym 139,70 m2 4 pokoje Nr ref. gratka-PAX-DS-17751-2 639 000 zł 4 574 zł/m2 Radzionków, tarnogórski, śląskie Dom Radzionków Najważniejsze informacje:- dom w stanie deweloperskim,- 3 kondygnacje + stryszek,- gotowy do indywidualnego wykończenia,- okolica nowych domów jednorodzinnych,- 180 m2 5 pokoi Nr ref. gratka-J386d-2 649 000 zł 3 606 zł/m2 Radzionków, tarnogórski, śląskie Dom Radzionków 8 NOWYCH DOMÓW W ZABUDOWIE SZEREGOWEJ ! Nowa inwestycja domów w zabudowie szeregowej w spokojnej, zielonej okolicy Radzionkowa!! KOLEJNY IV ETAP INWESTYCJ 140 m2 4 pokoje Nr ref. gratka-7HO-DS-22148 639 000 zł 4 564 zł/m2 Radzionków, tarnogórski, śląskie Dom Radzionków 8 NOWYCH DOMÓW W ZABUDOWIE SZEREGOWEJ ! Nowa inwestycja domów w zabudowie szeregowej w spokojnej, zielonej okolicy Radzionkowa!! KOLEJNY IV ETAP INWESTYCJ 140 m2 4 pokoje Nr ref. gratka-7HO-DS-22156 699 000 zł 4 993 zł/m2 Radzionków, tarnogórski, śląskie Nowy dom Radzionków Oferujemy na sprzedaż domy w zabudowie bliźniaczej (przylegające do siebie garażami) zlokalizowane w okolicach Księżej Góry w Radzionkowie. Budynek w stanie sur 122 m2 4 pokoje Nr ref. gratka-s398 550 000 zł 4 508 zł/m2 Radzionków, tarnogórski, śląskie Dom Radzionków, ul. Cmentarna Wyłącznie u Nas! Dzisiaj prezentujemy na sprzedaż budynek usługowo - mieszkalno - handlowy o łącznej powierzchni użytkowej 491,10m2. Nieruch 491,10 m2 więcej niż 8 pokoi Nr ref. gratka-506 780 000 zł 1 588 zł/m2 Radzionków, tarnogórski, śląskie Dom Radzionków KOMFORTOWY BLIŹNIAK W SPOKOJNEJ LOKALIZACJI- RADZIONKÓW Na sprzedaż domy w zabudowie bliźniaczej o powierzchni 104,7 m2 (pow. użytkowa 101,5 m2) 104,70 m2 4 pokoje Nr ref. gratka-7HS-DS-20196 499 000 zł 4 766 zł/m2 Radzionków, tarnogórski, śląskie Dom Radzionków DOM W ZABUDOWIE SZEREGOWEJ W ATRAKCYJNEJ OKOLICY RADZIONKOWA !!! ZOSTAŁ OSTATNI WOLNY SEGMENT !!! Na sprzedaż dom w zabudowie szeregowej o powierzchni całko 108,93 m2 4 pokoje Nr ref. gratka-7HS-DS-20198 600 000 zł 5 508 zł/m2 Radzionków, tarnogórski, śląskie Dom Radzionków NOWY DOM W ZABUDOWIE BLIŹNIACZEJ! IDEALNA LOKALIZACJA! SĄSIEDZTWO NOWYCH DOMÓW Do sprzedania piękny, komfortowy dom w zabudowie bliźniaczej o powierzchni 122 m 122 m2 5 pokoi Nr ref. gratka-7HO-DS-22246 550 000 zł 4 508 zł/m2 Radzionków, tarnogórski, śląskie Dom Radzionków NOWA INWESTYCJA!!! KOMFORTOWE DOMY JEDNORODZINNE W ZABUDOWIE BLIŹNIACZEJ IDEALNA LOKALIZACJA ! ZIELONA I SPOKOJNA OKOLICA! KUPUJĄCY NIE PŁACI PODATKU PCC! P 104 m2 4 pokoje Nr ref. gratka-7HO-DS-22058 509 000 zł 4 894 zł/m2 Radzionków, tarnogórski, śląskie Dom Radzionków NOWA INWESTYCJA!!! KOMFORTOWE DOMY JEDNORODZINNE W ZABUDOWIE BLIŹNIACZEJ IDEALNA LOKALIZACJA ! ZIELONA I SPOKOJNA OKOLICA! KUPUJĄCY NIE PŁACI PODATKU PCC! P 104 m2 4 pokoje Nr ref. gratka-7HO-DS-22057 499 000 zł 4 798 zł/m2 Radzionków, tarnogórski, śląskie Dom Radzionków NOWA INWESTYCJA!!! OSTATNI SKRAJNY SZEREG!!! KOMFORTOWE DOMY JEDNORODZINNE W ZABUDOWIE SZEREGOWEJ IDEALNA LOKALIZACJA ! ZIELONA I SPOKOJNA OKOLICA! KUPUJĄCY 181 m2 5 pokoi Nr ref. gratka-7HO-DS-22051 680 000 zł 3 757 zł/m2 Radzionków, tarnogórski, śląskie Dom Radzionków NOWA INWESTYCJA!!! ZOSTAŁ OSTATNI SZEREG!!! KOMFORTOWE DOMY JEDNORODZINNE W ZABUDOWIE SZEREGOWEJ IDEALNA LOKALIZACJA ! ZIELONA I SPOKOJNA OKOLICA! KUPUJĄCY NI 109 m2 4 pokoje Nr ref. gratka-7HO-DS-22052 580 000 zł 5 321 zł/m2 Radzionków, tarnogórski, śląskie Dom Radzionków WICHARY NIERUCHOMOŚCI - bezpieczeństwo transakcji , doświadczenie , wiedza i znajomość lokalnego rynku. OPIS NIERUCHOMOŚCI Oferujemy do sprzedaży dom w zabudo 176 m2 Nr ref. gratka-GCF-DS-19489 659 000 zł 3 744 zł/m2 Radzionków, tarnogórski, śląskie Dom Radzionków | Tuż PRZY PARKU - INTELIGENTNY - ENERGOOSZCZĘDNY - KOMFORTOWY - NOWOCZESNY - W WYSOKIM STANDARDZIE - W PEŁNI URZĄDZONY i UMEBLOWNY - DO WPROWADZENIA! Szukas 268,93 m2 4 pokoje Nr ref. gratka-LFT-DS-899 1 800 000 zł 6 693 zł/m2 Radzionków, tarnogórski, śląskie Dom Radzionków Oferta TYLKO w WOLF Nieruchomości! DOM WOLNOSTOJĄCY, PARTEROWY W RADZIONKOWIE! Na sprzedaż dom wolnostojący o powierzchni całkowitej 144 m2 , usytuow 144 m2 4 pokoje Nr ref. gratka-7HS-DS-20081-1 1 130 000 zł 7 847 zł/m2 Radzionków, tarnogórski, śląskie Nowy dom Radzionków | Nowa inwestycja - już w sprzedaży ! Nowoczesny, funkcjonalny i komfortowy w układzie - zawierający 3 sypialnie i 3 łazienki - dom jednorodzinny w zabudowi 141,89 m2 4 pokoje Nr ref. gratka-LFT-DS-888 685 000 zł 4 828 zł/m2 Radzionków, tarnogórski, śląskie Nowy dom Radzionków | Nowa inwestycja - już w sprzedaży ! Nowoczesny, funkcjonalny i komfortowy w układzie - zawierający 3 sypialnie i 3 łazienki - dom jednorodzinny w zabudowi 141,89 m2 4 pokoje Nr ref. gratka-LFT-DS-889 715 000 zł 5 039 zł/m2 Włącz powiadomienia o nowych ogłoszeniach z tej listy. Bez obaw - nie spamujemy, nie piszemy bez powodu. Wpisz swój e-mail Niepoprawny adres email Niestety nie możemy znaleźć strony, której szukasz, ale... ... to jest jedyny sposób, żeby zobaczyć ten piękny widok! Przejdź do strony głównej Na położony w Beskidzie Wyspowym Ciecień wchodziłem już nieco ponad półtora roku temu. Dziś wracam na ten szczyt, by zdobyć go w warunkach zimowych oraz korzystając z innych szlaków. Przy okazji, odwiedzam również położoną kawałek dalej Księżą Górę. Jako, że wyższe góry są od jakiegoś czasu dość nieprzyjazne (silny wiatr, odwilż, spore zagrożenie lawinowe), w ten weekend postanowiłem zwrócić się ku Beskidom. W głowie miałem kilka różnych celów, lecz ostatecznie padło na niezbyt wysoki Ciecień. To w jego okolicy pogoda wydawała się najpewniejsza, a poza tym, i tak miałem ochotę wrócić tam jeszcze tej zimy. Ciecień i Księża Góra zimą – podstawowe informacje Szczyty leżą dość blisko siebie, w jednym paśmie na północnym krańcu Beskidu Wyspowego. Ciecień wznosi się na wysokość 829 metrów, Księża Góra ma metrów 649. Oba są dość łatwe i regularnie odwiedzane przez turystów. Chcąc zdobyć je podczas jednej wycieczki, warto zarezerwować sobie około 4 godziny. Wchodząc na Ciecień, ma się do dyspozycji naprawdę sporo opcji. Trasy na szczyt wytyczono ze wszystkich kierunków, co pozwala wyróżniać aż 6 podstawowych szlaków: żółty ze Szczyrzyca (przez okolice Księżej Góry),czerwony i żółty (inny wariant żółtego) ze Szczyrzyca,zielony ze Szczyrzyca,czerwony ze Skrzydlnej,zielony od Wiśniowej,niebieski od Wierzbanowskiej Przełęczy. Niebieskim można też dostać się na Ciecień od północy, startując z położonej nieco dalej miejscowości Czasław, albo dołączając do tego szlaku którymś z krótkich, oznaczonych na czarno podejść. Księża Góra nie daje turyście aż tylu opcji. Sam wierzchołek nie leży zresztą na szlaku, lecz jakieś 200 metrów od niego. Dojście tam jest jednak dość intuicyjne, a skręt znajduje się kawałek na północ od skrzyżowania szlaków niebieskiego i żółtego. Zimą, najpewniejszą opcją będą prawdopodobnie szlaki od Szczyrzyca. To nimi porusza się najwięcej turystów, więc powinny być najszybciej przecierane. Choć z drugiej strony, są to też trasy miejscami strome, więc w niektórych dniach może być warto „uzbroić” buty w raczki lub inny sprzęt ułatwiający poruszanie się po śliskiej nawierzchni. W kwestii dojazdu, najwygodniej będzie pewnie z własnym samochodem. Przy początku szlaków w Szczyrzycu jest dość pojemny, darmowy parking, w innych miejscowościach też pewnie się coś znajdzie. Z komunikacją publiczną jest niestety nieco gorzej. Z Krakowa do Szczyrzyca jeździ coś co parę godzin, pozostałe wsie wymagać będą przesiadek lub wręcz dojścia piechotą z innych lokalizacji (sam tak szedłem podczas opisywanej tu wycieczki). Wejście na Ciecień w zimie – relacja z wycieczki Dojazd Kraków – Szczyrzyc i dojście do Skrzydlnej Ruszając w sobotę z Krakowa, praktycznie nie mam innej opcji niż dojazd do Szczyrzyca. Zależy mi jednak na wyjściu innymi szlakami niż ostatnio, więc do punktu startowego postanawiam dojść na piechotę. To tylko parę kilometrów więcej, dużej różnicy nie robi. Wstaję około 4:30, jem śniadanie, pakuję plecak i ruszam na przystanek. Do busa wsiadam około 6:00. Wcześnie, ale kolejny kurs jest dopiero parę godzin później, a dodatkowo, ten wcześniejszy lepiej składa się z rozkładem powrotnym. W centrum Szczyrzyca jestem jakąś godzinę później. Wysiadam i praktycznie od razu ruszam na południe, gdzie właśnie rozgrywa się bardzo ładny wschód słońca. Szczyrzyc oraz wschód słońca oglądany podczas marszu w kierunku Skrzydlnej. Skrzydlna jest oddalona od Szczyrzyca o jakieś 4 kilometry, które pokonuję częściowo chodnikiem, częściowo poboczem głównej drogi łączącej obie miejscowości. Nie jest to jakiś szczególnie ciekawy odcinek, choć daje mi też parę okazji, by obejrzeć masyw Cietnia, który mam zamiar wkrótce nieco lepiej poznać. Ciecień oglądany z drogi pomiędzy Szczyrzycem a Skrzydlną. W pewnym momencie, przy drodze pojawiają się oznaczenia czerwonego szlaku. Stąd mógłbym już ruszyć w stronę masywu, jednak postanawiam zajrzeć jeszcze do centrum i sprawdzić, czy nie ma tam przypadkiem czegoś wartego uwagi. Na zakręcie odbijam w lewo i podchodzę kilka minut w górę drogi. W końcu docieram w okolice zabytkowego, drewnianego kościoła. Są tu też parkingi, tablice informacyjne i szlakowe drogowskazy. Ok, to musi być centrum. Skrzydlna, początek czerwonego szlaku na Ciecień. Ciecień zimą – czerwony szlak od Skrzydlnej Generalne, śniegu nie ma tu dziś za wiele. Ostatnio trochę popadało, ale potem przyszedł wiatr, wysokie temperatury i po kilku dniach zostały już tylko reszki. To na terenach miejskich, bo w górach białego zostało jednak nieco więcej (a przynajmniej na niektórych zboczach). Pod drogowskazem zawracam i schodzę do pobliskiego skrzyżowania – tam, gdzie po raz pierwszy zobaczyłem biało-czerwone symbole szlaku. Skręcam w lewo i trzymając się głównej drogi idę jeszcze kilkanaście minut. Poruszam się tu poboczem, choć na szczęście, ruch o poranku nie jest jeszcze zbyt duży. Asfaltowy, niezbyt ciekawy odcinek czerwonego szlaku. W pewnej chwili dochodzę do mostu nad rzeką Stradomką. Kilkadziesiąt metrów za nim szlak skręca w prawo i zaczyna wspinać w górę jakiejś bocznej drogi. Mijam parę domków, potem gęstość zabudowy wyraźnie rzednie. Tu szlak w końcu robi się ładniejszy. Rzeka Stradomka. Boczna droga w Skrzydlnej oraz podejście do Cietnia od strony południowej. Przed sobą widzę już zalesione zbocza góry, do której zbliżam się niezbyt szeroką, asfaltową drogą. Dziś jest ona dodatkowo bardzo śliska. Choć na zdjęciach warunki nie wyglądają na typowo zimowe, tego dnia są dość ciężkie. Przez większość czasu będę się poruszał albo po terenie oblodzonym, albo w mokrym i przepadającym śniegu. Zdecydowanie wolałbym świeży opad i cały czas ujemne temperatury. Gdy kończy się szosa, czerwony szlak kieruje mnie do lasu. Przez kilka minut idę nieszczególnie stromą drogą gruntową, potem wychodzę na ładną polanę z ciekawym widokiem na zachód. Czerwony szlak chwilę po wejściu do lasu. Polana położona kilkaset metrów dalej. Za polaną znów wchodzę między drzewa i przez moment poruszam się ścieżką niemal zupełnie pozbawioną śniegu. Kawałek dalej docieram do skrzyżowania z jakąś szerszą, leśną drogą. Tam idę prosto, trafiając na podejście trochę bardziej strome i na szczęście już trochę przykryte śniegiem (choć sam nie wiem z czego się tu cieszyć, skoro po tej brei chodzi się po prostu fatalnie). Powrót na leśną ścieżkę z resztkami śniegu. Przez chwilę głównie nabieram wysokości, potem szlak łagodnieje, a ja jestem na częściowo odsłoniętym zboczu z ciekawym widokiem na okolicę. Myślę, że to może być jeden z ładniejszych fragmentów tego szlaku. Przejście wzdłuż częściowo odsłoniętego zbocza. Od tego momentu dość długo poruszam się prosto, co jakiś czas trafiając na niezbyt wymagające podejście. Więcej problemu sprawia mokry, sięgający za kostki śniegu, który trochę utrudnia mi poruszanie się. Przemoczenie butów też raczej jest tylko kwestią czasu. To już górna część czerwonego szlaku. Kilkaset metrów dalej znów jestem w gęstym lesie, a ilość śniegu trochę się zmniejsza. W pewnej chwili do koloru czerwonego dołącza żółty, prowadzący tu ze Szczyrzyca. Powrót do nieco gęstszego lasu. Wspólny odcinek dla szlaków czerwonego i żółtego. Po paru minutach jestem przy kolejnym skrzyżowaniu szlaków. Tu kolorów jest dość sporo. Na zachód, w stronę wierzchołka, ciągną się żółty, niebieski i zielony, na północny-wschód skręcają niebieski, zielony, a także czerwony, po którym poruszałem się do tej pory. Żegnam się z nim i skręcam w lewo. Stąd, do szczytu mam już tylko parę minut. Odcinek jest jednak dość stromy i przy dzisiejszej nawierzchni wymaga ostrożnego podchodzenia. W paru miejscach muszę też omijać powalone wiatrem drzewa. Końcówka podejścia na Ciecień po szlakach żółtym, zielonym i niebieskim. Na wierzchołku znajduje się kolejne skrzyżowanie szlaków, a także typowa dla Beskidu Wyspowego, zadaszona tabliczka z zielono-żółtymi akcentami. I w sumie tyle – resztę szczelnie otacza las dookoła. Ciecień – tabliczka szczytowa. Na drzewie obok jest także trochę drogowskazów z opisami szlaków prowadzących przez ten teren. Ze szczytu nie mam więc szans na żadne fajniejsze widoki. Jest jednak w pobliżu miejsce, gdzie da się obejrzeć całkiem ładną panoramę roztaczającą się w kierunku zachodnim. I właśnie tam mam się teraz zamiar udać. Mijam wierzchołek i zgodnie z oznaczeniami niebieskiego szlaku, skręcam w lewo. Tam czeka mnie krótkie, umiarkowanie strome zejście. Trzymam się go parę pojedynczych minut, aż docieram na wysokość niewielkiej polany, znajdującej się po prawej stronie ścieżki. I stąd faktycznie jest już co oglądać. Polana pod Cietniem, oferująca całkiem niezły widok na parę szczytów po zachodniej stronie góry. Przez te widoczne najbliżej przebiega oznaczony na czerwono Mały Szlak Beskidzki. Wejście na Księżą Górą Po spędzeniu chwili na polanie wracam na szczyt Cietnia, gdzie robię kolejną, krótką przerwę na jedzenie i picie. Potem zaczynam zejście do położonego na dole skrzyżowania, co jest chyba najtrudniejszym pokonywany dziś odcinkiem. Jak wspominałem wcześniej, większość nawierzchni to albo lód, albo mokry śnieg o konsystencji brei. Z rozsądku wybieram to drugie, co na dobre przemacza moje ponoć wodoodporne buty. Dotarłszy do rozdroża, skręcam zgodnie z kolorami czerwonym, zielonym i niebieskim. Schodzę jeszcze parę minut, aż trafiam na kolejne skrzyżowanie. Tam podejmuję decyzję o trzymaniu się szlaku niebieskiego. Gdzieś pomiędzy jednym a drugim skrzyżowaniem szlaków. Skrzyżowanie pod Cietniem – w bliskich okolicach szczytu jest ich chyba z pięć. Poruszam się teraz na północ, delikatnie, choć regularnie wytracając wysokość. Idę gęstym lasem, bez widoków po bokach, po ścieżce z coraz mniejszą ilością śniegu. Szlak między Cietniem a Księżą Górą. Po kilkunastu minutach jestem już na kolejnej krzyżówce. Oprócz paru drogowskazów, zastaję tu niewielką kapliczkę, drewnianą ławkę oraz worek na śmieci. Stąd, do Księżej Góry mam już całkiem blisko. Skrzyżowanie szlaków pod Księżą Górą. Spod skrzyżowania idę jeszcze chwilę na północ (niecałe 200 metrów), po czym dochodzę do miejsca, gdzie stoi mapa okolicy z podpisem „Księża Góra”. Sam szczyt znajduje się jednak kawałek dalej, nieco poza szlakiem. Niebieski szlak w stronę Księżej Góry. Na niebieskim szlaku, jakąś minutę drogi za wspomnianą mapą, od głównej drogi odgałęzia się mniejsza ścieżka prowadząca pod górkę. Skręcam na nią i przez chwilę nabieram wysokości. Na sam szczyt można się chyba dostać kilkoma wariantami, jednak ja wybieram ten wyglądający na najbardziej oczywisty. Zresztą, zasada jest prosta: iść wyżej, aż do momentu, gdy bardziej się nie da. Miejsce, gdzie należy zejść z niebieskiego szlaku, skręcić w lewo i zacząć podejście w stronę szczytu Księżej Góry. Na szczycie znajduję standardową tabliczkę, a także parę kapliczek, kilkumetrowy krzyż, ołtarz i sporo ławek. Wygląda na to, że w tym miejscu regularnie odbywają się jakieś nabożeństwa. Brakuje za to ciekawych widoków – jak większość wierzchołków Beskidu Wyspowego, Księża Góra też jest niemal całkowicie zarośnięta. Księża Góra – tabliczka szczytowa. Krzyż, ołtarz i ławki dla wiernych na szczycie Księżej Góry. Po spędzeniu tu chwili i obejrzeniu, co się dało, postanawiam wracać. Do niebieskiego szlaku schodzę tym samym wariantem, spotykając po drodze trzech innych turystów. To pierwsze osoby, jakie widzę dziś w górach – do tej pory na szlakach miałem kompletny spokój. Księża Góra – Szczyrzyc, zejście żółtym szlakiem Dotarłszy do niebieskiego szlaku, cofam się nim przez parę minut na południe, aż trafiam na odwiedzone nie tak dawno rozdroże. Tu zmieniam kolor prowadzącej mnie trasy na żółty i zaczynam schodzić w kierunku Szczyrzyca. Na pierwszym odcinku prowadząca na południowy-wschód ścieżka nie jest zbyt stroma. Idzie się nią wygodnie, uważając jedynie na mokry bądź śliski śnieg (typ zależy głównie od faktu, czy ktoś już po nim przeszedł lub nie). Początek zejścia żółtym szlakiem. Tu jest jeszcze dość płasko, a trasa nie sprawia praktycznie żadnych problemów. Potem, gdy ścieżka zaczyna odbijać na wschód, robi się nieco stromiej. Zwalniam, zwiększam ostrożność i staram się jakoś radzić sobie w tym topniejącym śniegu. Po drodze spotykam też parę zmierzających na szczyt grupek, w tym jednego znajomego, z którym parę razy jeździłem zdobywać tatrzańskie dwutysięczniki. W pewnej chwili szlak robi się łatwiejszy. Nie dlatego, że spada jego nachylenie, lecz po prostu znika większość śnieżnej brei. Ten odcinek pokonuję więc dość szybko, już teraz zaczynając się zastanawiać, jak długo będę musiał potem siedzieć i marznąć na przystanku. Potem śnieg oczywiście wraca, choć ten ostatni, leśny odcinek nie jest już szczególnie wymagający. Ot, zwykła droga gruntowa, która po pewnym czasie wyprowadza mnie spomiędzy drzew na otwarty teren. To już jeden z ostatnich leśnych odcinków na żółtym szlaku. Za lasem dominują pola i pojedyncze domki. Pod nogami pojawia się asfalt, który prowadzi mnie coraz niżej, w stronę centrum Szczyrzyca. Zabudowa stopniowo gęstnieje, znikają widoki na okoliczne szczyty. Końcówką żółtego szlaku nie jest zbyt atrakcyjna. Początek asfaltowego odcinka niedługo po wyjściu z lasu. W pewnej chwili żółta trasa łączy się z zieloną. Około 100 metrów dalej wspólnie przeprowadzają mnie przez most nad Stradomką, a za nim pod skrzyżowanie szlaków w centrum miejscowości. W tym miejscu moje przejście dobiega końca. Powrót No dobra, zszedłem z góry, jednak autobus do Krakowa pojawi się tu dopiero za jakieś 1,5 godziny. Niby starałem się nie spieszyć, ale cóż – wyszło jak zawsze. Mam więc trochę dodatkowego czasu i fajnie byłoby go jakoś wykorzystać. W pierwszej kolejności obchodzę pobliski skwer z pomnikiem Teodora Cedro – wojewody krakowskiego z XIII wieku, a następnie udaję się na krótkie zwiedzanie szczyrzyckiego opactwa Ojców Cystersów. Dopiero później kieruję się na przystanek, gdzie resztę czasu spędzam czytając jakąś książkę z gatunku Science-Fiction. W końcu, gdy pojawia się upragniony autobus, wsiadam do ciepłego wnętrza i przez około godzinę wracam w stronę Krakowa. Opactwo Cystersów w Szczyrzycu. Księża Góra i Ciecień zimą – podsumowanie Zgodnie z oczekiwaniami, nie było to przejście ani zbyt długie, ani szczególnie wymagające (no, może pomijając nawierzchnię). Było za to bardzo spokojnie, całkiem ładnie, a przy okazji udało mi się zajrzeć w parę miejsc, której do tej pory nie znałem. Wejście na Ciecień, jak również Księżą Górę śmiało mogę polecić innym. Co prawda, nie ma tu jakichś spektakularnych widoków czy zapadających w pamięć atrakcji, ale wciąż jest to fajna propozycja dla szukających czegoś łatwego lub na dni, gdy pogoda nie pozwala zapuszczać się na ambitniejsze szczyty. Czy latem, czy zimą, można tu miło spędzić 3-4 godziny, nie trafiając przy okazji na tłumy innych turystów. Mapa opisanego przejścia:

dom pod księżą górą